Otwarcie Domu Marynarza usytuowanego przy ulicy Mickiewicza, obecnie Jana z Kolna 27 nastąpiło w dniu 25 marca 1932 r. Projekt budynku wykonał Wacław Tomaszewski
Pierwszym gospodarzem Domu Marynarza został kapitan K. Ryncki. Po jego śmierci w 1936 r. mianowano na to stanowisko ks. A. Piórkowskiego, a gdy inne obowiązki sprawiły, że opuścił Dom Marynarza, trzecim jego gospodarzem został por. marynarki w stanie spoczynku Stefan Sterkowicz.
Dom Marynarza w Gdyni składał się z trzech większych sal ogólnych, w każdej ustawiono po kilkanaście łóżek, oraz 5 oddzielnych pokoi na 3 —4 łóżka każdy, co dawało możność administracji Domu lokowania marynarzy grupami w zależności od ich stopnia służbowego, narodowości i t. d. Na pierwszym piętrze mieściła się obszerna jadalnia dla marynarzy oraz czytelnia, posiadająca na początku lat 30. XX w. około 2000 tomów. Marynarze mogli korzystać w czytelni z różnych gier, jak szachy, warcaby itp.
Pokoje oficerskie mieściły się na parterze Z tych pokoi jeden był większy i służył dla kapitanów. Pozostałe cztery pojedyncze pokoje udostępniane były oficerom. Pokoje te łączyły się z jadalnią, posiadającą taras wychodzący do ogrodu. W suterenach mieściła się kotłownia, pralnia oraz kuchnia ze spiżarnię. W domu znajdowało się również mieszkanie dla gospodarza Domu oraz dozorcy. W suterenach mieściły się pomieszczenia gospodarcze: kuchnia, pralnia, składy koksu, węgla i inne pomieszczenia służbowe.
Literatura: Sprawozdanie z działalności Domu Marynarza. Stowarzyszenia zarejestrowanego w Gdyni, Nakładem Domu Marynarza w Gdyni, Gdynia 1932; Krzysztof Chalimoniuk, Powstanie i funkcjonowanie gdyńskiego Domu Marynarza w latach 20. i 30. XX wieku, “Rocznik Gdyński” 2012, nr 24.
