30 sierpnia 1930 r. minister przemysłu i handlu przedstawił Radzie Ministrów wniosek nagły w sprawie upoważnienia go do zawarcia z Konsorcjum Francusko-Polskim dla Budowy Portu w Gdyni oraz z grupą firm polskich umów o wykonanie robót II etapu rozbudowy portu gdyńskiego
7 lutego 1930 r. Rada Ministrów uchwaliła z niewielkimi zastrzeżeniami wniosek ministra przemysłu i handlu w sprawie w sprawie upoważnienia go do zawarcia umów na wykonanie robót II etapu rozbudowy portu.
15 lutego 1930 r. minister inż. E. Kwiatkowski podpisał z przedstawicielem Konsorcjum Francusko Polskiego inż. Rogerem le Goffe umowę o wykonanie II etapu. W umowie przyjęto, że prace zaczną się wiosną 1930 r., zakończone zostaną 1 kwietnia 1934 r.
Na całość prac składały się: roboty czerpalne; budowa drugiego basenu wewnętrznego; budowa nabrzeży i falochronu basenu Prezydenta. Po zakończeniu prac ustalonych w drugiej z umów o budowę portu zakończone powinny zostać prace w porcie zewnętrznym (pomiędzy falochronem a dawną linią brzegową), przeprowadzenie 4-kilometrowej drogi wodnej w głąb lądu i zwiększenie stanu posiadania portu wewnętrznego.
Problemy jakie wynikły podczas realizacji tej umowy doprowadziły do spisania z Konsorcjum protokołu z dnia 8 czerwca 1932 r. Jego zasadniczym celem było określenie warunków na jakich miano spisać nową umowę (zamiast umowy z 15 lutego 1934 r.). Dopiero jednak po dwu latach, 27 marca 1934 r. podpisano z Konsorcjum protokół nowej ugody (anulującej protokół z dnia 8 czerwca 1932 r.) w sprawie robót II i III etapu rozbudowy portu gdyńskiego.
Literatura: Ryszard Mielczarek, Budowa Portu Handlowego w Gdyni w latach 1924-1939, Instytut Kaszubski w Gdańsku, Gdańsk 2001.
