Stanowi osłonę Basenu Żeglarskiego od strony południowej. Został zbudowany na kilka lat przed wojną, miał długość 195 m. Zniszczony przez wycofujące się wojska niemieckie
Wykonano jako falochron palisadowy z nadbudową żelbetową. Wzdłuż całego falochronu (za wyjątkiem głowicy) wykonano pomost drewniany szerokości 3,95 m, opierający się jedną stroną o nadbudowę falochronu, drugą o rząd pali drewnianych. Pomost wyposażono w urządzenia odbojowe i cumownicze. Służył on również jako miejsce dla suszenia żagli i do innych czynności żeglarskich.
Na skutek zniszczeń wojennych i braku konserwacji, zarówno konstrukcja falochronu, jak i pomostu wymagały prawie całkowitej odbudowy. Konstrukcja pomostu prawie kompletnemu zniszczeniu. Sama konstrukcja falochronu została zniszczona w 7 miejscach. Zniszczeniu spowodowanym wybuchem uległy zarówno część podwodna jak i nadwodna
Do podwodnych robót rozbiórkowych przystąpiono na początku 1959 r. rozpoczynając od bagrowania koparkami pływającymi wyrw falochronu. Urobek gruntu wywożono szalandami w morze, natomiast wydobyty kamień polny odkładano na plac budowy. W ten sposób wydobyto ponad 10 000 m3 gruntu i ok. 800 m3 kamienia polnego. Równocześnie prowadzono roboty rozbiórkowe części nadwodnej falochronu.
Po ukończeniu w 1959 r. części podwodnej falochronu, w 1960 r. przystąpiono do wykonania nadbudowy. Falochron został oświetlony został 16 lampami jarzeniowymi w rozstawie co 12 m. Pomieszczenie użytkowe usytuowane zostało na głowicy falochronu południowego, o powierzchni użytkowej 12 m2. Remont falochronu został zakończony jesienią 1960 r.
Źródło: K. Topolnicki, Odbudowa falochronu południowego Basenu Żeglarskiego w Gdyni, “Technika i Gospodarka Morska” 1960, nr 7/8.
