Pod koniec 1945 r. Biuro Odbudowy Portów, opracowało tzw. „mały plan odbudowy“. Zasadniczym celem tego planu przygotowanie warunków do całkowitej odbudowy portu i zaspokojenie najpilniejszych potrzeb gospodarki morskiej
Przyjęto, że prace wykonywane według małego planu odbudowy nie mogą kolidować z przyszłą rozbudową lub przebudową portu. W tym pierwszym etapie do najważniejszych zadań należało przebicie nowego wjazdu do portu celem umożliwienia wejścia statkom o dużej wyporności. W związku z tym podpisana została umowa z marynarką radziecką w sprawie wykonywania prac ratowniczych i pogłębiarskich.. Do Gdyni przybyła ekipa techniczna Floty Bałtyckiej, której zadaniem było pogłębienie kanału wejściowego do portu gdyńskiego, oczyszczenie wejścia północnego z pozostałych skrzyń żelbetowych oraz pogłębienie części awanportu do głębokości 9 metrów. Tabor ekipy technicznej stanowiły: czerpakowa pogłębiarka: „Białomorskaja”, szalandy parowe: „Wołga”, „Biła”, „Czusuwaja”. Ekipa Floty Bałtyckiej zakończyła prace 18 marca 1946 r.
Na przestrzeni niespełna 5 miesięcy pogłębiła ona kanał wejściowy długości 200 m i szerokości 180 m, dokonała pogłębienia wejścia do portu. Z dna morza wydobyto części żelaznych kadłubów okrętowych, części pogruchotanych dźwigów, olbrzymie bloki żelbetonu, wreszcie liczne bomby głębinowe, torpedy, boby lotnicze i inne materiały zagrażające żegludze. Równolegle z pracą ekipy technicznej, 88 Oddział Awaryjno-Ratowniczy, wydobył z portu wraki, w tym doku 35000 ton z pancernika „Schleswig-Holstein”.
