Przedsiębiorstwo państwowe utworzone rozporządzeniem Rady Ministrów 13 V 1927 r.
Dysponowało statkami wybudowanymi we Francji (potocznie nazywane „Francuzami”): „Kraków”, „Poznań”, „Toruń”, „Wilno”. Dyrektorem zarządzającym został w XI 1926 r. inż. Julian Rummel. Zajmowało się głównie przewozami towarów masowych, zwłaszcza węgla, w żegludze nieregularnej po Bałtyku i Morzu Północnym. W 1932 r. „Żegluga Polska” stała się spółką akcyjną, której 100% udziałów objął skarb państwa. Dyrektorem został dotychczasowy dyrektor „Polbrytu” Feliks Kollat, który odtąd łączył obie funkcje. Po wybuchu wojny „Żegluga Polska” wraz z „Polbrytem” przeszły pod zarząd Polskiej Agencji Statków Parowych (PSAL) w Wielkiej Brytanii, a od połowy 1944 r. pod zarząd GAL-u w Londynie. Po wojnie wznowiła działalność, dysponując kilkunastoma statkami różnej proweniencji, a w miejsce przedwojennego zarządu ustanowiono przymusowego zarządcę państwowego Tadeusza Teppera (później zarządcami zostali Hilary Sarnecki i Stanisław Sierpiński). Z dniem 1 I 1951 r. zaprzestała eksploatacji, a statki przejęły nowo powstałe przedsiębiorstwa armatorskie: Polskie Linie Oceaniczne w Gdyni i Polska Żegluga Morska w Szczecinie.
Źródło: Techman
