Przedmiotem działania Towarzystwa było przewożenie pasażerów i wszelkich ładunków drogą morską, wykonywanie wszelkich, łączących się z tym celem, czynności handlowych i finansowych oraz prowadzenie przedsiębiorstw przemysłowych
Założycielami byli: inż. Teodozy Nosowicz (dyr. Dep. Mor. MPiH), dr Leon Barański (dyr. Dep. Obrotu Pienięż. Min. Skarbu), Ives Lancelot Manby Metcalfe (dyr. Towarzystwa Okrętowego z Londynu Ellerman’s Wilson Line Ltd.), Peter Henry Hoblyn (naczelny buchalter EWL), Julian Rummel (dyr. „ŻP”), kmdr Hugon Pistel (nacz. Wydz. Żeglugi MPiH), kmdr Stanisław Witkowski, dr Bolesław Bator (z-ca dyr. „ŻP”). „Żegluga Polska” miała 10 114 akcji, Ellerman’s Wilson Line Ltd. 3371 i tyleż głosów. Dyrektorem zarządzającym został kmdr Stanisław Witkowski, naczelnik Urzędu Marynarki Handlowej w Gdańsku, dyrektorem handlowym był Cecil Harold Jeffrey. Otwarto oddział w Warszawie, agentury w Gdańsku, Londynie i Hull. „Polbryt” dysponował następującymi statkami pasażersko-towarowymi: „Premier”, „Warszawa”, „Łódź”, „Rewa” (wycofany w 1932 r.), „Lech”, „Lublin” i „Lwów”. Utrzymywał stałą, pasażersko-towarową komunikację Gdyni z portami angielskimi i francuskimi. Po wojnie ustanowiono przymusowy zarząd państwowy (zarządcą został Tadeusz Cieślak), a w lutym 1947 r. formalnie przywrócono dawny zarząd (Cecil Harold Jeffrey i Feliks Kollat, udzielając prokury Jerzemu Fink-Finowickiemu). Z końcem 1950 r. „Polbryt” został zlikwidowany, a jego statki trafiły do Polskich Linii Oceanicznych i Polskiej Żeglugi Morskiej.
Literatura: Piotr Kołakowski, Ryszard Techman, Wywiad gospodarczy Straży Granicznej wobec firm gdańsko-gdyńskich w latach 1932-1938, Akademia Pomorska w Słupsku, Słupsk 2010.
