Budowę tego podwójnego magazynu rozpoczęto w sierpniu 1933 roku, wzdłuż Nnabrzeża Francuskiego, za budującym się w tym czasie Magazynem Tranzytowym
Magazyn Aukcji Owocowych (powierzchnia około 4000 m2) mieścił oprócz dużej Sali aukcyjnej, także: część do składowania owoców świeżych i suszonych, miejsce do pakowania i przygotowania do transportu do odbiorów oraz piętrowe pomieszczenia biurowe.
Część magazynu firmy Warta, która zajmowała się ekspedycją towarów (powierzchnia około 3000 m2) służyć miała do składowania towarów drobnicowych, w tym głównie skór, dla musiało być wydzielone oddzielne pomieszczenie. Prace przy budowie magazynu postępowały w ekspresowym tempie, gdyż już w listopadzie tego samego 1933 roku rozpoczęto jego eksploatację.
Pod względem architektonicznym oba magazyny stanowić miały całość. Szczególnie efektownie było jednak rozwiązanie plastyczne wschodniej elewacji szczytowej Aukcji Owocowych. Ukształtowana ona została za pomocą wyrazistego, symetrycznego rysunku gęsto rozmieszczonych, pionowych płycin skrywających wąskie wysokie okna. Płyciny dodatkowo odznaczały się jasnym tynkiem na tle klinkierowej elewacji. Wzdłuż elewacji szczytowej, jak również bocznych poprowadzona była rampa załadowca. Całość rozplanowana na schodkowo ukształtowanej elewacji, która w sposób kurtynowy zasłaniała krzywizny dachu. W środkowej części elewacji wkomponowany został duży napis „AUKCE OWOCOWE”, wykonany z kształtnych ażurowych liter.
Druga z elewacji szczytowych magazynu (zachodnia) po stronie firmy Warta, stanowiła prostsze w rozwiązaniu plastycznym dopełnienie całego projektu. Obiekt ten nie przetrwał bez uszczerbku II wojnę światową. Mocno uszkodzony został w większości rozebrany. Pozostawiono jedynie fragment trójkondygnacyjnego traktu biurowego części Magazynu Warty, który w mniejszym stopniu ucierpiał (obecnie również rozebrany).
Architektura magazynu i utrzymana była w stylistyce umiarkowanego modernizmu z cechami wertykalizmu i geometryzującymi detalami Art Deco, co było charakterystyczne dla jego architekta tego magazynu – Wacława Tomaszewskiego.
Anna Orchowska-Smolińska
Literatura: Architektura portu gdyńskiego lat międzywojennych – najcenniejsze spośród zachowanych budynków / Anna Orchowska-Smolińska // Rocznik Gdyński. – 2009, nr 21, s. [159]-173. – Il.
