Stacja mieściła się w obrębie portu. Personel stacji składał się z zespołu złożonego z ośmiu pracowników. Przeprowadzali zabiegi z wykorzystaniem cyjanowodoru na statkach oraz na lądzie. Pracownicy wyposażeni byli we wszelki potrzebny sprzęt techniczny, jak maski przeciwgazowe ze specjalnym i pochłaniaczami na cyjanowodór, aparaty tlenowe, ubrania ochronne, apteczkę i instrumentarium pierwszej pomocy niezbędne w wypadkach i zatruciach, sprzęt do gazowania cyjanowodorem itp.
Ten sam zespół przeprowadzał również dezynfekcji statków i pomieszczeń na lądzie przy pomocy aparatów do dezynfekcji paroformalinowej i aparatów do wytwarzania rozpyleń (spray) z grupy krezoli. W osobnym budynku mieści się kamera o pojemności około 50-ciu metrów sześciennych, która jest tak urządzona, że można w niej dokonywać i dezynfekcji cjanowodorowej i dezynfekcji paroformalinowej odzieży, pościeli, mebli i wszelkich przedmiotów użytku. W piwnicach mieszczą się magazyny cyjanowodoru. Stacja posługiwała się przeważnie cyjanowodorem płynnym systemu Gallardi, a sporadycznie używała także preparatu cyklon B. Stacja pracowała pod bezpośrednim kierownictwem i nadzorem lekarza portowego.
Literatura: Zdzisław de Teisseyre, Lekarz Portowy w Gdyni. O możliwościach zawleczenia do Polski chorób zakaźnych drogą morską i ośrodkach zapobiegawczych stosowanych w porcie Gdynia, Zdrowie Publiczne 1937, nr 5.
