Punktem wyjścia była budowa schroniska dla torpedowców i przystani do rozładunku niewielkich statków, którego szkic projektowy przygotował T. Wenda
Budowę portu tymczasowego, o konstrukcji drewnianej, wypełnionej kamieniem, rozpoczęto wiosną 1921 r. pod zarządem Ministerstwa Spraw Wojskowych, a kontynuowano (od początku 1922 r.) pod zarządem Ministerstwa Przemysłu i Handlu. Jakkolwiek budowa ta prowadzona była ze znaczną korzyścią dla Skarbu, jednak napotykała na wielkie trudności finansowe i ukończona została dopiero w końcu 1923 r. Budowa Portu Tymczasowego składała się z mola długości 550 m., idącego w kierunku wschodnim i końcowego odgałęzienia, długości 170 m., idącego w kierunku północnym, które zabezpieczało od fali przystań, długości 150 m, położoną na naturalnej głębokości morza około 7 m.
Literatura: Tadeusz Wenda, Dzieje budowy portu gdyńskiego, XV lat polskiej pracy na morzu, Warszawa 1935.
