Wyposażenie nabrzeży w urządzenia przeładunkowe następowało stopniowo i równolegle z budową nabrzeży i magazynów
Port Gdyński wyposażono w różnego rodzaju urządzenia przeładunkowe: dźwigi mostowe, portalowe, półportalowe, pływające, suwnice, urządzenia taśmowe oraz wywrotnice wagonów. Rodzaj urządzeń oraz poszczególne ich typy zastosowano na nabrzeżach portowych w zależności od ich przeznaczenia, rodzaju ładunków, jak i wymogów odnośnie wydajności urządzeń. Dla przeładunku towarów masowych, jak węgiel, nawozy sztuczne i ruda przeznaczone były specjalne urządzenia o dużych wydajnościach oraz dźwigi zaopatrzone w chwytaki, zaś dla towarów drobnicowych tj. towarów w workach, beczkach, skrzyniach, belach oraz luzem — dźwigi drobnicowe, których liny nośne zakończone były hakiem, na którym wiesza się liny, łańcuchy, siatki, platformy, toby (szufle) itp. z ułożonym w nich towarem. Pierwsze dwa dźwigi w porcie gdyńskim, wykonane przez hutę „Zgoda”, ustawiono na nabrzeżu Szwedzkim. Były to dźwigi mostowe o nośności 2,5 tony każdy i wydajności 60 t./godz., przeznaczone do przeładunku węgla.
Urządzenia przeładunkowe były w okresie międzywojennym w części własnością portu (rządowe), a w części prywatne. Na ogólną ilość urządzeń przeładunkowych w 1939 r. – 93 (nabrzeżnych i pływających), rządowych było 75, reszta tj. było 13 prywatnych.
Literatura: Urządzenia przeładunkowe portu Gdynia. Wyjątki z referatu wygłoszonego na I Zjeździe Inżynierów Portowych Państw Bałtyckich i Skandynawskich w Gdyni (3—6 maj 1938 r.); Widernik, Porty Gdańska i Gdyni w życiu gospodarczym II Rzeczypospolitej, Wydawnictwo Morskie, Gdańsk, 1991.
