Na nabrzeżu Śląskim ustawiona była wywrotnica wagonowa
Polskarob zakupił w 1929 r. w firmie Demag wywrotnicę wagonów, która przeładowywała dwudziestotonowy wagon w ciągu 3,5 minut. Wywrotnica wagonowa składała się z mostu posiadającego od strony wody wysięgnicę zwodzoną oraz z wózka poruszającego się po jezdni, znajdującej się w dolnym pasie mostu. Pod wózkiem znajdowała się dźwigarka, zawieszona obrotowo około osi pionowej, zaś na linach dźwigarki zawieszona jest platforma o nośności 32 t, którą można ustawiać na dowolnym torze kolejowym, podjeżdżając odpowiednio wózkiem.
Na tę platformę wciągano wagon z węglem, wciągarką znajdującą się na niej. Wagon odpowiednio zabezpiecza się od stoczenia, po czym dźwigarka podnosi platformę z wagonem do góry, obraca czołową stroną w kierunku statku i przesuwa nad lukę; przez dodatkowe podciągnięcie dźwigarką lin na końcu platformy, zostawała ona przechyloną, a przez uprzednio otwartą czołową klapę wagonu — węgiel zsypywał się do luki. Ruchami odwrotnymi do poprzednich ustawiano się platformę z opróżnionym wagonem na tor pustych wagonów, z której wagon staczał się. Dla uniknięcia rozbijania pewnych gatunków węgla, przy zsypywaniu ze znacznej dość wysokości. Wydajność wywrotnicy gwarantowana wynosiła 400 ton na godzinę (wyładowywać wywrotnicą można wagony ważące maksymalnie 22 t.).
Literatura: Ludwig Budka, Urządzenia przeładunkowe portu w Gdyni, „Życie Techniczne” 1938, nr 7/8; Mieczysław Widernik, Porty Gdańska i Gdyni w życiu gospodarczym II Rzeczypospolitej, Wydawnictwo Morskie, Gdańsk, 1991.
. Źród
