Budowa tego magazynu rozpoczęła się w 1931 roku, a zakończono ją w styczniu roku kolejnego. Było to magazyn wolnocłowy przeznaczony był do przechowywania bawełny przeznaczonej na rynek krajowy oraz na tranzyt do Czechosłowacji i Rumunii.
Przy budowie tego pierwszego magazynu, realizowanego w rejonie nowopowstającego drugiego basenu wewnętrznego nazwanego imieniem Ministra Kwiatkowskiego, starano się wykorzystać wszystkie wcześniejsze doświadczenia z eksploatacji tego typu obiektów na terenie gdyńskiego portu oraz wzorce stosowane w innych krajach.
Rzut magazynu miał 240 x 50 m i powierzchnię użytkowa 12000 m2. Zastosowano tam układ trójnawowy, oparty o konstrukcję żelbetową. Ściany szczytowe były murowane z bramami wyjazdowymi dla samochodów usytuowanymi w osi magazynu. Dzięki zredukowaniu ilości słupów wewnątrz do minimum, cała powierzchnia wnętrza mogła stanowić praktycznie jedną, wielką halę. Od strony Nabrzeża Stanów Zjednoczonych zastosowano szerokie rozsuwane żelazne bramy, które pozostawały maksymalną swobodę operowania towarem na rampach. Dach magazynu opierał się na łukowych wiązarach drewnianych w konstrukcji systemu STEPHAN. W czasie okupacji w magazynie zorganizowany został skład torped, stad we wnętrzu dobudowano żelbetowe ściany działów, które w razie wybuchu pochłonęłyby siłę eksplozji.
Pod względem architektonicznym, podobnie jak przy projektowaniu wcześniejszych magazynów, skupiono się na rozwiązaniu estetycznym ścian szczytowych. W projekcie tego magazynu, pomimo nowoczesnych rozwiązań konstrukcyjnych, odwołano się do konwencji stylowej historyzmu (z cechami neogotyku). Była to najpóźniejsza tego typu realizacja na terenie gdyńskiego portu. Elewacje szczytowe ukształtowano za pomocą schodkowych uskoków zakrywających połacie dachowe. Zarysowano je dodatkowo smukłym pilastrami, przy czym te które odpowiadały słupom konstrukcyjnym posiadały plan rozwartokątny. W partii centralnej, u szczytu zastosowano szeroki, prążkowany fryz gzymsowy. Ponad umieszczonymi na osi głównej bramami wjazdowymi występował, mocno wyróżniający ten magazyn wśród innych, detal w postaci zwieńczonej ostrołucznie płyciny z prostokątnym oknem nadświetla.
Anna Orchowska-Smolińska
Literatura: Architektura portu gdyńskiego lat międzywojennych – najcenniejsze spośród zachowanych budynków / Anna Orchowska-Smolińska // Rocznik Gdyński. – 2009, nr 21, s. [159]-173. – Il.
