Nie wolno chodzić na zabawę, gdy należało pójść na chrzciny

Franciszek Drozd, 26-letni młody człowiek i w dodatku kawaler, umówił się ze swą kuzynka i jej mężem, że w niedzielę pójdą wspólnie do znajomych na chrzciny. W ostatniej chwili jednak młodzi kuzynowie zmienili projekt i zamiast udać się na skromną uroczystość rodzinną, postanowili spędzić wieczór bardziej hucznie i wesoło, a co najważniejsze — we dwoje.
Pozostawili więc, męża w mieszkaniu przy ul. Rybińskiego 102, sami zaś cichaczem wynieśli się do miasta. Męż, starszy, stateczny człowiek, czekał cierpliwie parę godzin, gdy zaś małżonka jego i miły kuzynek nie wracali, postanowił rozpoczęć poszukiwania. Udał się przede wszystkim do owych znajomych, gdzie odbywały się chrzciny, lecz oczywiście młodej parki tam nie zastał. Ruszył więc również do miasta i zaczął kolejno obchodzić różne lokale, gdzie wrzała wesoła niedzielna zabawa.

Na jednej z takich „tańcówek”, wśród tłoczącej się i sunącej w takt tańca ciżby, zazdrosny mąż spostrzegł wreszcie swoją uroczą połowicę, rozkosznie uśmiechniętą w ramionach młodego dansera, którym był oczywiście p. Franciszek.
Jakkolwiek sytuacja była dość jasna, starszy pan miał jeszcze tyle taktu, że nie wyciągnął z miejsca konsekwencji wobec swej lekkomyślnej małżonki i jej adoratora, lecz z angielską flegmę opuścił zabawę i wrócił do domu przy ul. Rybińskiego. Tu czekał długie godziny, nie zmrużywszy oka, a gorycz i ból wzbierały z minuty na minutę w jego sercu.

Wreszcie usłyszał kroki i wesołe głosy. Drzwi otwarły się i do pokoju wkroczyła młoda para w wyśmienitym humorze, podsyconym znakomicie wypitym alkoholem. Tego biednemu mężowi było już za wiele. Chwycił pierwszy z brzegu ciężki przedmiot (okazało się, że była to dusza od żelazka do pracowania) i zaczął okładać nim z całych sił skuzynowanego adoratora swej żony.
Rezultat, jak często w podobnych wypadkach: Drozda zabrało pogotowie, aby opatrzyć mu rany tłuczone głowy. Nie sę one zresztę groźne. Czy po tej scenie małżonkowie się pogodzili — o tym kronika milczy.

Literatura: Zazdrosny mąż i lekkomyślne kuzynostwo. Nie wolno chodzić na zabawę, gdy należało pójść na chrzciny, “Gazeta Gdańska”. – 1938, nr 227, s. 7.

Niezwykłe samobójstwo w Gdyni

W sobotę wieczorem na ul. Witomińskiej 7 w Gdyni rozegrała się tajemnicza tragedia, której, ofiarą padła 30-letnia Pelagia Libierska. Libierska zamieszkiwała wspólnie ze swym kochankiem, z którym tragicznego wieczoru wszczęła gwałtowną sprzeczkę. W trakcie kłótni shisteryzowana kobieta chwyciła duży nóż kuchenny i wbiła go sobie głęboko w klatkę piersiową. Zawezwany lekarz pogotowia ratunkowego po przybyciu na miejsce znalazł Libierską w krwawej kałuży już bez życia. Przyczyną śmierci był wielki upływ krwi.

Powierzchowne oględziny zwłok wykazały, że nóż tkwił głęboko w piersi, co wydaje się podejrzane, gdyż przy zamachach samobójczych tego rodzaju ofiara traci zazwyczaj siły, i nie jest w stanie zadać sobie tak potężnego ciosu. W sprawie tej władze śledcze wszczęły dochodzenia, które wyświetlą, czy zmarła istotnie sama pozbawiła się życia. Miarodajny będzie zwłaszcza wynik obdukcji zwłok, która w najbliższych godzinach ma być przeprowadzona.

Literatura: Trup kobiety z nożem kuchennym w piersi. Niezwykłe samobójstwo w Gdyni, “Gazeta Gdańska”. – 1938, nr 13, s. 5

Osiemnastoletnia zwyciężyła 28 letnią

Zamieszkałej na ul. gen. Dreszera 39d 28-letniej Klarze Sielankowej złożyła wczoraj wizytę siostrzenica jej męża, która jakkolwiek liczy dopiero latek 18, odznacza się już krewkim i wybuchowym temperamentem. O co poszło obu niewiastom o tym kroniki milczą — dość, że w pewnej chwili, gdy kłótnia doszła do swego punktu kulminacyjnego, „miła” osiemnastolatka chwyciła stojącą lampę i wyrżnęła nią z całej siły w głowę swej ciotki. Skutek był ten, że Sielankową zabrało pogotowie ratunkowe, aby opatrzyć jej rany tłuczone i ciętą na głowie oraz szyi. Jak z powyższego widzimy, w domu p. Sielankowej tego dnia nie było zbyt… sielankowo…

Literatura: Krwawa bitwa dwóch krewniaczek. Osiemnastoletnia zwyciężyła 28 letnią, Gazeta Gdańska 1938, nr 14, s. 9.

Z powodu utraty posady, młoda dziewczyna popełniła samobójstwo

W sobotę w nocy z kanału przemysłowego w porcie gdyńskim wyłowiono zwłoki jakiejś młodej kobiety, znajdujące się już w stanie rozkładu. Przeprowadzono przez policję dochodzenia wykazały, że nieszczęśliwą była 22-letnia Weronika Rybakówna, zatrudniona poprzednio w charakterze kasjerki w Aptece pod Gryfem.
Rybakówna, urodzona w Pińsku, od kilku lat przebywała w Gdyni, zamieszkując na Starem Obłużu. Ostatnio pracowała we wspomnianej aptece, wykonywując swe czynności bez zarzutu. Tom bardziej boleśnie odczuła fakt nagłego wypowiedzenia jej posady i zwolnienia z pracy. Jakie były motywy tego zwolnienia, nic wiemy, gdyż na telefoniczne zapytanie nasze w tej sprawie, ktoś z personelu aptecznego w sposób bardzo niegrzeczny odmówił informacyj. Wobec tego pozostaje pole do różnych na ten temat domysłów.
Utrata posady wprawiła Rybakównę w stan głębokiej depresji duchowej, przyczem niejednokrotnie wobec swych bliskich dawała wyraz nurtującym ją ponurym zamiarom. Dn. 5 maja dziewczyna znikła. Wszelkie poszukiwania nie dały rezultatu i oto dopiero obecnie tajemnica tego zniknięcia została wyjaśniona. Rybakówna popełniła samobójstwo, rzucając się do morza. Zwłoki nieszczęśliwej złożono w kostnicy na Grabówku.

Tragedia byłej kasjerki apteki pod Gryfem, “Gazeta Gdańska” 1936, nr 125, s. 7