Tymczasowa Rada Portu

W lutym 1929 r. przy Urzędzie Morskim utworzono Tymczasowa Radę Portu, której celem było włączenie czynnika społecznego w administrowanie portem

Wskutek zwiększających się obrotów portu i rozbudowy jego aparatu handlowego, pojawiło się szereg problemów eksploatacyjnych, które wymagały koordynacji z zainteresowanymi resortami i sferami gospodarczymi. W związku z tym Departament Morski powołał organ, który miał spełniać funkcje doradcze przy rozwiązywaniu problemów związanych z budową i eksploatacją portu. Tym organem została Tymczasowa Rada Portu powołana rozporządzeniem ministra Przemysłu i Handlu z 18 lutego 1929 r. Utworzona Rada miała niewielki zakres działania. Posiadała bowiem charakter opiniodawczy i doradczy. Jej zadaniem było opiniowanie i sławianie wniosków w następujących sprawach: projektów rozbudowy portu oraz jego urządzeń; koncesji i dzierżaw długoterminowych na terenie portu; organizacji obrotu portowego; taryf, opłat portowych i innych opłat w porcie; regulaminów i innych przepisów portowych; zasad eksploatacji portu, zleconych przez Ministerstwo Przemysłu i Handlu; oraz w sprawach przedstawionych przez Urząd Morski.

Tymczasowa Rada Portu, jako ciało kolegialne, składała się początkowo z 9 członków, mianowanych przez ministra Ministerstwa Przemysłu i Handlu na okres roku. W jej skład wchodzili: przedstawiciel Urzędu wojewódzkiego, miasta Gdyni, Izby Przemysłowo -Handlowej, władz celnych, kolejowych, Ministerstwa Skarbu, Żeglugi Polskiej oraz eksporterów i importerów. Przewodniczącym Rady był dyrektor Urzędu Morskiego lub jego zastępca.

Posiedzenia Rady zwoływał przewodniczący w miarę potrzeb, lecz nie rzadziej niż raz w miesiącu. Członków Rady mianował na okres 1 roku Minister Przemysłu i Handlu. W obradach plenarnych prócz stałych członków brały udział osoby zapraszane w charakterze referentów lub ekspertów. Obok 4 stałych komisji (inwestycyjnej, celnej, opłat portowych i kolejowo-drogowej) działały także komisje specjalne. W lutym 1936 r. Ministerstwo Przemysłu i Handlu zmieniło charakter Rady z tymczasowego na stały, liczbę jej członków zwiększono do 14. W jej skład wchodzili dyrektor Urzędu Morskiego lub jego zastępca, jako przewodniczący, przedstawiciel Wojewody pomorskiego, Komisarza Rządu miasta Gdyni lub jego zastępcy, po 2 przedstawicieli Ministerstwa Skarbu i zarządu Polskich Kolei Państwowych, Izby Przemysłowo-Handlowej w Gdyni i Rady Interesantów Portu oraz 3 przedstawicieli kupców eksporterów i importerów. W Radzie dominowali przedstawiciele różnych organów państwowych, a w mniejszym stopniu z przedstawicieli sfer gospodarczych.

Kompetencje Rady w zakresie projektów rozbudowy portu i jego urządzeń były w początkowym okresie czysto teoretyczne. Do 1931 r. głos decydujący miało kierownictwo Budowy Portu, organu niezależnego od Urzędu Morskiego.

Z początkiem 1936 r. zmienił się charakter Tymczasowej Rady Portowej, która zarządzeniem Ministra Przemysłu i handlu z 3 lutego 1936 r. została przekształcona w Radę Portową.

Literatura: XV lat polskiej pracy na morzu, Instytut Wydawniczy Państwowej Szkoły Morskiej, Gdynia 1935; Mieczysław Widernik, Porty Gdańska i Gdyni w życiu gospodarczym II Rzeczypospolitej, Wydawnictwo Morski, Gdańsk 1991.

Tadeusz Apolinary

Urodzony 23 lipca 1863 r. – zmarł 8 września 1948 r. Inżynier, projektował i realizował wiele inwestycji kolejowych oraz morskich. Pracownik Ministerstwa Komunikacji, a następnie Ministerstwa Robót Publicznych i Ministerstwa Spraw Wojskowych. Naczelnik budowy Portu Gdyńskiego

Urodził się 23 lipca 1863 r. w Warszawie. Po uzyskaniu matury w III gimnazjum warszawskim, przez rok studiował matematykę w Szkole Głównej, następnie przeniósł się do Instytutu Komunikacji w Petersburgu. Dyplom inżyniera komunikacji uzyskał w 1890 r.

W latach 1890-1915 pracował jako inżynier Ministerstwa Komunikacji na wielkich budowach carskiej Rosji i b. Królestwa Polskiego. Na przełomie roku 1915/1916 pracował w charakterze honorowego opiekuna robót publicznych miasta Warszawy, a po opuszczeniu miasta przez Niemców był członkiem komisji przejmującej Zarząd Dróg Wodnych w Polsce. Od 1912 r. do 1920 r. był zatrudniony w Ministerstwie Robót Publicznych, początkowo jako inspektor żeglugi na Wiśle, a później jako kierownik zaopatrzenia Sekcji Eksploatacji Dróg Wodnych. Wówczas to sporządził materiał, dotyczący możliwości rozbudowy portu gdańskiego i wskazał odpowiednie dla budowy portu morskiego II Rzeczypospolitej – Gdynię.

Jako kierownik Wydziału Budowy Portów Sekcji Technicznej Departamentu dla Spraw Morskich Ministerstwa Spraw Wojskowych wykonał projekt “Tymczasowego Portu Wojennego i Schroniska dla Rybaków” przy wsi Gdynia, a od 6 maja 1920 r. kierował realizacji tej inwestycji.

Po przejęciu spraw portowych przez Ministerstwo Przemysłu i Handlu, nadal jako naczelnik budowy portu gdyńskiego, zajmował się do 1932 r. realizacją tej nie mającej w Polsce precedensu inwestycji morskiej, wykonywanej według jego projektu przez Konsorcjum Francusko-Polskie, przy udziale polskich inżynierów i robotników.

Począwszy od roku 1932, kiedy to dalsza budowa i rozbudowa portu gdyńskiego znalazła się na skutek reorganizacji w gestii Urzędu Morskiego, inż. Tadeusz Wenda pełnił obowiązki naczelnika Wydziału Techniczno-Budowlanego.

Na emeryturę przeszedł w 1937 r. w wieku 74 lat. Nadal jednak do wybuchu II wojny światowej był stałym doradcą Ministerstwa Przemysłu i Handlu w kwestiach budownictwa portowego. Po zakończeniu działań wojennych Biuro Odbudowy Portów nadal korzystało przy odbudowie zniszczonych portów z jego bogatego doświadczenia i wskazówek. Zmarł 8 września 1948 r. w Komorowie pod Warszawą.

Literatura: Wenda Tadeusz Apolinary (1863-1948), w:] Zasłużeni gdynianie. Wybór notatek biograficznych. Oprac. Zofia Kolanowska, Ryszard Mielczarek, “Rocznik Gdyński” 1978/1979, Gdynia 1979.

Pracownia Projektowa Budownictwa Hydrotechnicznego “Aquaproject” Spółka z o.o.

Powstała w 1993r.w Gdańsku pracownia o profilu projektowo-eksperckim, zajmująca się szeroko pojętym budownictwem hydrotechnicznym. Zakres działań obejmuje: a) kompleksowe projekty portowych i stoczniowych obiektów hydrotechnicznych i budowlanych, b) analizy możliwości realizacji remontów, przebudów i modernizacji obiektów i budowli istniejących, c) doradztwo techniczne w zakresie projektowania konstrukcji i robót hydrotechnicznych. Spółka między innymi wzmacniała dno w gdyńskim porcie, wykonywała prace w Gdyńskim Terminalu Kontenerowym, przebudowywała nabrzeże Włoskie.

Literatura: Bolesław K. Mazurkiewicz, Encyklopedia inżynierii morskiej, Fundacja Promocji Przemysłu Okrętowego i Gospodarki Morskiej, Gdańsk 2009;[Materiały informacyjne Spółki “Aquaprojekt], https://aquaprojekt.pl/.

Portowe urządzenia przeładunkowe (dźwignice portowe)

Urządzenia służące do zmechanizowania przenoszenia ładunków ze statków na ląd lub odwrotnie

Należą do nich przede wszystkim dźwignice portowe, dzielące się na półbramowe, mostowe i wieżowe. (żurawie portowe), zależnie od konstrukcji podporowej, która może być poza tym stała (nieruchoma) lub samojezdna(jazda na torach poddźwignicowych).

Do portowych urządzeń przeładunkowych należą dźwignice pływające i różnego rodzaju wywrotnice wagonowe, taśmociągi, ładowarki-zwałowarki, ładowarki(do przeładunków towarów masowych), przenośniki pneumatyczne, przenośniki śrubowe, przenośniki zgarniakowe (np. do przeładunku zboża), samobieżne wózki podnośnikowe (do przeładunków spaletyzowanych), suwnice, układarki i naczepy do transportu kontenerów (do przeładunku kontenerów),ramiona przeładunkowe i rurociągi (do przeładunku ładunków płynnych) oraz taśmowce.

Literatura: Bolesław K. Mazurkiewicz, Encyklopedia inżynierii morskiej, Fundacja Promocji Przemysłu Okrętowego i Gospodarki Morskiej, Gdańsk 2009.

Lokalizacja Portu Zewnętrznego

Planowany Port Zewnętrzny zlokalizowany będzie na wodach Zatoki Gdańskiej i Kanału Południowego, a w części lądowej na Molu Węglowym i Falochronie Głównym. Nowy układ komunikacyjny realizowany będzie na terenie dzielnicy Śródmieście w Gdyni i obejmować będzie: Molo Węglowe, Międzytorze, ulicę Nową Węglową oraz Nową Polską z dowiązaniem do projektowanej Drogi Czerwonej

Wyróżnić tutaj można dwa obszary:
 północny – składający się z głównego toru podejściowego do portu wewnętrznego oraz akwenów i budowli hydrotechnicznych zaprojektowanych na północ od toru. W obszarze tym zlokalizowano akweny wodne otoczone od północy oraz północnego wschodu przyszłym falochronem zewnętrznym.
W części pogłębianej, objętej robotami czerpalnymi planuje się maksymalną głębokość docelową 18,5 metra w obszarze po wewnętrznej stronie planowanych nowych falochronów, natomiast poza główkami projektowanego wejścia głównego zewnętrznego, na przyszłym torze podejściowym do 20 metrów. Największą pod względem powierzchni częścią tego basenu jest obrotnica o średnicy do 860 metrów. Północna część tego terenu zostanie zagospodarowana jako tor podejściowy o głębokości 16 metrów oraz wejście północne do awanportu zewnętrznego o szerokości 120 metrów. Ta część infrastruktury hydrotechnicznej będzie użytkowana przez Marynarkę Wojenną. Natomiast, w osi głównego toru podejściowego znajdzie się główne zewnętrzne wejście do portu o szerokości około 280 metrów;

 południowy – usytuowany na południe od głównego toru podejściowego, stanowiący główny obszar eksploatacyjny przyszłego Portu Zewnętrznego.
Głównym elementem tej części jest pirs Portu Zewnętrznego o łącznej długości około 2263 metrów, szerokości około 700 metrów. Na pirsie zostanie zlokalizowany terminal kontenerowy o zdolności przeładunkowej 2 mln TEU rocznie (z rezerwą szczytową 0,5 mln TEU – łącznie 2,5 mln TEU rocznie).

Terminal będzie zdolny obsługiwać kontenerowce o długości do 430 metrów (w dalszej perspektywie do 490 metrów) i szerokości do 60 metrów (w dalszej perspektywie do około 70 metrów) oraz ładowności do 24 000 TEU (w dalszej perspektywie do 30 000 TEU). Terminal zostanie wyposażony 3 stanowiska dla tego rodzaju statków.

W części wschodniej pirsu Portu Zewnętrznego, zostaną zlokalizowane nowe (tymczasowe) stanowiska cumowania statków wycieczkowych o długości do 362 metrów.
Przewiduje się zalądowienie fragmentu Basenu II Portu Gdynia w jego północno-zachodnim narożniku. Obszar tego zalądowienia będzie obejmował akwen o wymiarach 172×164 metry. Ponadto przewiduje się zawężenie Basenu II poprzez zalądowienie w pasie o szerokości ok. 28 metrów po północnej stronie Basenu.

Źródło: Skrócony opis inwestycji Budowy Portu Zewnętrznego w Porcie Gdynia, Materiały Zarządu Morskiego Portu Gdynia, https://www.port.gdynia.pl/wp-content/uploads/2019/08/2.2_zal_5_do_SIWZ_Krotki_opis_inwestycji.pdf

Budowa Portu Zewnętrznego

Inwestycja pod nazwą „Budowa Portu Zewnętrznego” jest zadaniem Zarządu Morskiego Portu Gdynia S.A., które uzyskało akceptację Rządu Rzeczypospolitej Polskiej i zostało umieszczone w rządowym projekcie Programu rozwoju polskich portów morskich do roku 2020 (z perspektywą do 2030 roku) oraz Programie rozwoju polskich portów morskich do 2030 roku.

Zapisy mające na celu ułatwienie tejże inwestycji oraz projektów komplementarnych znalazły się również w ustawie o zmianie ustawy o portach i przystaniach morskich oraz w ustawie o inwestycjach w zakresie budowy portów zewnętrznych (Dz. U. 2019 poz. 1924 ze zm.), tzw. specustawie o portach zewnętrznych.

Celem budowy Portu Zewnętrznego jest umożliwienie obsługi w Porcie Gdynia kontenerowych statków oceanicznych o parametrach Baltmax, to znaczy o długości do 430 metrów (w dalszej perspektywie 490 metrów), szerokość do 60 metrów (w dalszej perspektywie do około 70 metrów) oraz zanurzenie do 15,5 metra. Ponadto, dzięki realizacji ww. inwestycji możliwe będzie przeniesienie obsługi statków wycieczkowych z terenów portowych dedykowanych obsłudze towarów masowych, na nowe, korzystniejsze zarówno ze względów oddziaływań na środowisko, jak również dla obsługi pasażerskiej.

Realizacja tego zadania będzie polegać na wybudowaniu nowego pirsu portowego na wodach Zatoki Gdańskiej wraz z nowym połączeniem kolejowym oraz drogowym. We wcześniejszych etapach prac w ramach projektu wytypowano 5 wariantów koncepcji Portu Zewnętrznego. Różniły się one rozmieszczeniem przestrzennym, przewidywanymi
funkcjonalnościami i przeznaczeniem poszczególnych części przyszłego terminala, zajmowaną powierzchnią i układem dróg wodnych, kolejowych i kołowych. Spośród wspomnianych 5 wariantów wybrano jeden, który następnie w toku konsultacji z podmiotami zewnętrznymi, w tym organami władzy państwowej, został zmodyfikowany.

Źródło: Skrócony opis inwestycji Budowy Portu Zewnętrznego w Porcie Gdynia, Materiały Zarządu Morskiego Portu Gdynia, https://www.port.gdynia.pl/wp-content/uploads/2019/08/2.2_zal_5_do_SIWZ_Krotki_opis_inwestycji.pdf; Wiktoria Ryng-Duczmal [i in.], Budowa Portu Zewnętrznego w Porcie Gdynia wraz z komunikacyjnym układem drogowo – kolejowym. Raport Oddziaływania na środowisko, Wrocław 2021.

Port Gdynia

Plan swym zasięgiem obejmuje obszar portu i fragment miasta do ul. Wybickiego na południu

Przedstawiono układ komunikacyjny dla portu wraz z projektowanq sieciq dróg i mostów w rejonie Kantdu Przemysłowego. Zaznaczono magazyny portowe wr11z z obrysem ich
kształtu podając ich numery bądź nazwy użytkujących firm, urządzenia portowe, granice Strefy Wolnocłowej. Zazn1zczono powiększony teren Stoczni Gdyńskiej. Dokładniejsztl jest
również sieć połqczeri drogowych i kolejowych w porcie i mieście. Zaznaczono kolejne zmiany wywołane projektem budowy Kanału Przemysłowego. Na planie widoczny projektowany most
zwodzony oraz nowy prowizoryczny objazd do Oksywia. Podano nazwy nabrzeży, basenów, falochronów, ulic i placów w porcie i mieście. U góry 1zrkusza zamieszczono ty tuf i skalę. Na dole, po lewej stronie podano informacje o wykonawcy, daty, formułę: Wyłącz nie do użytku służbowego. Obok zamieszczono wyjaśnienia sygn1ztur literowych, którymi na planie oznaczono mola i pirsy. Na planie odręczne napisy w języku niemieckim, kredką zieloną i różową zaznaczono niektóre obiekty w porcie.

Urząd Morski, Wydział Techniczno-Budowlany, technik Leon Wilbik, stan robót na dzień
7.01.1938, uzupełniono 8.11.1938, 25.05.1939.Gdynia, 1939. Skala 1 : 5000. Światłokopia, 53 x 100 cm.

Falochrony Portu Zewnętrznego

Osłonę falochronową projektowanego Portu Zewnętrznego stanowią:
– w części północnej od strony wschodniej i północno-wschodniej falochrony pionowościenne o łącznej długości około 1889 metrów (54 + 835 + 1000 metrów) wraz z narzutem rozpraszającym zapobiegającym powstaniu większego zafalowania w wejściu do portu;

– W części północnej od strony północnej falochrony częściowo przepuszczalne o łącznej długości co najmniej 1750 metrów (800 + 800 + 150 metrów). Pozostawiono wolną przestrzeń pomiędzy falochronami – w rzucie odległość wynosi 120 m – w rozwiązaniu docelowym będzie to tzw. „wejście zewnętrzne – północne”;

– W części południowej, w pierwszym etapie realizacji inwestycji, nie przewiduje się budowy konstrukcji osłonowych.

Źródło: Skrócony opis inwestycji Budowy Portu Zewnętrznego w Porcie Gdynia, Materiały Zarządu Morskiego Portu Gdynia, https://www.port.gdynia.pl/wp-content/uploads/2019/08/2.2_zal_5_do_SIWZ_Krotki_opis_inwestycji.pdf.

Budowa nowego układu kolejowego prowadzącego ruch kolejowy do i z Portu Zewnętrznego

W ramach budowy Portu Zewnętrznego niezbędne jest również wykonanie nowych układów kolejowych oraz przebudowa istniejących

Całość robót kolejowych będzie obejmowała: budowę bocznicy kolejowej na nowym pirsie Portu Zewnętrznego o długości całkowitej nie mniejszej niż 905 mb, złożonej z 8 torów ładunkowych o długości użytkowej ok. 780 mb każdy tor. W ramach bocznicy zbudowane zostaną także urządzenia srk; budowę 2 torów dojazdowych na łącznej długości ok. 2×1700 mb na odcinku od przejazdu kolejowo–drogowego w ul. Chrzanowskiego do torów ładunkowych na terminalu przeładunkowym wraz z budową urządzeń srk; przebudowę istniejącego układu kolejowego Portu na długości od 330 mb (kierunek nabrzeże Szwedzkie) do 490 mb (kierunek nabrzeże Śląskie) na odcinku od przejazdu kolejowo – drogowego w ul. Chrzanowskiego wraz z przejazdem w kierunku istniejących nabrzeży wraz z przebudową urządzeń srk.

Dalsze skomunikowanie z infrastrukturą PKP PLK to zadanie realizowane w ramach odrębnego zadania inwestycyjnego „Poprawa dostępu kolejowego do Portu Gdynia” prowadzonego przez PKP PLK.

Źródło: Skrócony opis inwestycji Budowy Portu Zewnętrznego w Porcie Gdynia, Materiały Zarządu Morskiego Portu Gdynia, https://www.port.gdynia.pl/wp-content/uploads/2019/08/2.2_zal_5_do_SIWZ_Krotki_opis_inwestycji.pdf; Wiktoria Ryng-Duczmal [i in.], Budowa Portu Zewnętrznego w Porcie Gdynia wraz z komunikacyjnym układem drogowo – kolejowym. Raport Oddziaływania na środowisko, Wrocław 2021.

Budowa nowego układu drogowego prowadzącego ruch kołowy do i z Portu Zewnętrznego

Projektowany układ drogowy będzie obejmował ciągi dróg dwupasmowych dwujezdniowych o szerokości każdego pasa ruchu 3,5 metra i długości całkowitej układu drogowego około 3900 metrów (nie licząc dojazdów i długości łuków rond).

Droga będzie spełniała wymogi stawiane drogom sieci TEN-T, tzn. m.in. umożliwiać nacisk 11,5 tony na oś. Przewiduje się, że droga będzie użytkowana przede wszystkim przez trzy grupy pojazdów: samochody ciężarowe przewożące ładunki skonteneryzowane i w mniejszym stopniu produkty gazowe oraz ropopochodne i inne, samochody osobowe oraz autobusy miejskie i w mniejszym stopniu turystyczne.

Projektowany układ drogowy obejmie:

 Odcinek częściowo prowadzony estakadą pomiędzy Rondem Karlskroną, a bramą Portu Zewnętrznego;

 Odcinek lądowy pomiędzy Nabrzeżem Śląskim a Nabrzeżem Angielskim, stanowiący połączenie z obszarem Mola Rybackiego,  Ulicę „Nową Polską” prowadzoną: – w kierunku zachodnim – istniejącą obecnie, południową nitką ulicy Polskiej, – w kierunku wschodnim – nową nitką ulicy Polskiej, poprowadzoną równolegle do istniejącej nitki południowej, na południe od niej, po terenach obecnie zajmowanych przez infrastrukturę kolejową;

 Przebudowę Węzła Ofiar Grudnia ’70 i utworzenie w jego obrębie skrzyżowania bezkolizyjnego;

 Ulicę Janka Wiśniewskiego na odcinku od Węzła Ofiar Grudnia ’70 do wiaduktów w pobliżu skrzyżowania z ulicą Energetyków.

Źródło: Skrócony opis inwestycji Budowy Portu Zewnętrznego w Porcie Gdynia, Materiały Zarządu Morskiego Portu Gdynia, https://www.port.gdynia.pl/wp-content/uploads/2019/08/2.2_zal_5_do_SIWZ_Krotki_opis_inwestycji.pdf

Stadtplan Gotenhafen

Plan swym zasięgiem obejmuje teren od Pogórza na północy do Orłowa na południu i Chyloni na zachodzie

W porcie cyframi rzymskimi oznaczono baseny, tylko Basen Jachtowy opisano słownie: Segel-Hafen. W porcie zaznaczono układ kolejowy i drogowy z podaniem nazwy ulic. Zaznaczono zabudowę. Szereg obiektów na terenie miasta i portu oznaczono sygnaturą
cyfrową – są to budynki Marynarki Wojennej, których spis umieszczono z lewej strony planu razem z wyjaśnieniem co wcześniej znajdowało się na danym terenie. W mieście zaznaczono układ komunikacyjny, podano nazwy ulic i placów w śródmieściu, nazwy dzielnic.

Z prawej strony arkusza zamieszczono dwie tabele. W górnej znajduje się objaśnienie kolorów użytych na planie oryginalnym, w dolnej zamieszczono tytuł, skalę, informacje o wykonawcy.

Marine-Standorbauame Gotenhafen 3.11.1939. Skala 1 : 15 000. Światłokopia. Język niemiecki, 50 x 49,5 cm.

Port gdyński w czasie II wojny światowej

Plan swym zasięgiem obejmuje obszar portu z najbliższą okolicą

W porcie widoczne zmiany wprowadzone przez Niemców: połączenie dwóch odcinków falochronu wschodniego, zwężenie ostrogami wejścia wewnętrznego do portu. Baseny oznaczono cyframi rzymskimi. Zaznaczono nieliczną zabudowę podając nazwę budynku lub użytkownika. Podano nazwy, bądź numery ulic widocznych na planie. Zaznaczono obozy pracy. Czerwonym tuszem wyrysowano linie gazociągu z podziałem na gazociąg Marynarki Wojennej i miejski. U dołu z lewej strony umieszczono dane o wykonawcy, daty, skalę.

W zbiorach Muzeum znajduje się druga identyczna światłokopia z odręcznie zaznaczonym budynkiem: Lehringsheim (internat) przy Albert-Forster-Strasse (ul. Morska), sygn. MMGIHM/l/735. 1942. Skala 1: 10 000. Światłokopia, język niemiecki, 50 x 57 cm.

1477 Gotenhafen

Mapa topograficzna swym zasięgiem obejmuje obszar od Pierwoszyna na północy do Witomina na południu

Przedstawia topografię terenu, drogi różnej klasy, sieć kolejową, lasy, osiedla. Kształt przestrzenny portu taki, jak na planach z 1938 r. Na prawym marginesie arkusza zamieszczono objaśnienia znaków umownych, na dolnym marginesie, oprócz skali i podziałek liniowych podano rok pierwszego wydania arkusza, rok aktualizacji.

Na marginesie górnym zamieszczono informację o typie mapy, godło i tytuł arkusza, oraz jego położenie w obrębie mapy taktycznej. Nd planie zielonym mazakiem zaznaczono granice dzielnicy Oksywie, czerwonym granice portu i miasta. Odręczna legenda odnosząca się do naniesionych granic jest widoczna z prawej strony, przy niej pieczęć urzędowa z datą: 11 Juli 1942, z podpisem inżyniera: T. Eikert.

Reichsamt fur Landesaufnahme 1940. Skala 1 : 25 000, podziałka liniowa.Światłokopia, język niemiecki, 60 x 53 cm.

Gotenhafen

Plan miasta w granicach administracyjnych

Port, będący bazą Kriegsmarine, przedstawiono w sposób bardzo uproszczony z dwoma basenami: Jachtowym i Prezydenta. Zaznaczono układ ulic podając ich nazwy (większych) bądź numery (mniejszych), linie kolejowe i autobusowe. Podano nazwy dzielnic. Zaznaczono zabudowę, podpisano niektóre obiekty (siedziby NSDAP, komendy policji, banki, urzędy, szkoły, leśniczówki). Pod ramką górną pośrodku umieszczono niemiecki herb Gdyni, pod nim tytuł. Z lewej strony planu zamieszczono legendę ze spisem ulic, urzędów i instytucji publicznych. Plan podzielony rui pola cyfrowo-literowe.

Na planie są widoczne liczne uwagi odręczne naniesione czarnym i czerwonym tuszem i kolorowymi kredkami. Czerwoną ramką otoczono informacje dotyczące lokalizacji policji znajdujące się w legendzie planu. Czarnym tuszem zaznaczono granice miasta.
W zbiorach Muzeum znajdują się jeszcze trzy egzemplarze tego planu: MMGIHMII/709, MMGIHMII/723, MMGIHM/I/4376. Na ostatnim planie naniesiono odręcznie meldunki członków Tajnego Hufca Harcerzy dotyczące umocnień niemieckich wykorzystane w czasie przeprowadzonej Akcji B.2.

Stadtvermessungsamt Cotenhafen, Berliner Lichographisches Institut, Berlin 1942. Skala 1: 15 OOO, podziałka liniowa. Druk barwny, język niemiecki, 94 x 84,5 cm.

Rozbiórka budynków i obiektów na terenie Zarządu Morskiego Portu Gdynia, przy ulicy Waszyngtona w Gdyni – inwestycja

W ramach tego zadania zaplanowano rozbiórkę 23 budynków

Były to 2 stacje transformatorowe, wieże oświetleniowe oraz maszty odgromowe zlokalizowane na terenie Zarządu Morskiego Portu Handlowego, przy ulicy Waszyngtona.

Literatura:

Port w Gdyni

Plan swym zasięgiem obejmuje obszar portu z najbliższą okolicą do ul. Wysockiego w Śródmieściu i kolonii robotniczej na Grabówku

W porcie zewnętrznym są widoczne baseny: Jachtowy, Prezydenta, Południowy, Węglowy oraz osłaniający je wspólny falochron z jednym wejściem do portu. W porcie wewnętrznym jako zrealizowane pokazano Basen im. Marszałka Piłsudskiego, [II, III i IV basen wewnętrzny oraz Kanał Przemysłowy. Na planie podano wymiary nabrzeży, głębokości akwenów wodnych, nazwy basenów, pirsów, nabrzeży. Zaznaczono zabudowę magazynów, przedsiębiorstw, urzędów podając ich nazwy.

Plan zawiera układ połączeń kolejowych i drogowych. U dołu po lewej stronie umieszczono tytuł, skalę, nazwisko projektanta. W prawym dolnym rogu arkusza znajduje się pieczęć urzędowa, sygnatura rysownika i data. Z lewej strony planu zamieszczono mapę poboczną: Mapa Wybrzeża Polskiego. Na planie kredką niebieską naniesiono granice portu handlowego. Kredką różową wyrysowano propozycję nowego układu basenów w porcie wewnętrznym. Stan budowy portu przedstawiono na wyrost. W rzeczywistości południowa część portu zewnętrznego sięgała wówczas do oddanego do użytku nabrzeża Wilsonowskiego i części nabrzeża Prezydenta. W porcie wewnętrznym w tym okresie trwała budowa drugiego basenu.

Proj. inż. Tadeusz Wenda, rys. Leon Wilbik, 9.03.1931. Skala 1 : 5000, podziałka liniowa. Światłokopia, 78 x 116 cm.