Została utworzona na zasadzie ratyfikowania przez Polskę Międzynarodowego Porozumienia w Brukseli z roku 1924 w sprawie zwalczania i zapobiegania chorobom wenerycznym u marynarzy. Z przychodni korzystali bezpłatnie marynarze statków zagranicznych i krajowych. Przy czym leki zapisane przez lekarzy przychodni otrzymywali chorzy bezpłatnie z aptek w mieście, na koszt przychodni. Działalność przychodni przyczyniła się wydatnie do ograniczenia chorób wenerycznych w mieście.

Literatura: Zdzisław de Teisseyre, Lekarz Portowy w Gdyni. O możliwościach zawleczenia do Polski chorób zakaźnych drogą morską i ośrodkach zapobiegawczych stosowanych w porcie Gdynia, Zdrowie Publiczne 1937, nr 5.

Urządzona i utrzymana w porcie przez Państwowy Zakład Higieny przy wsparciu finansowym Urzędu Morskiego. Działalność rozpoczęła latem 1937 r. (początkowo wykorzystywano prywatne laboratoria bakteriologiczne). Zadaniem stacji było dokonywanie wszelkich analiz bakteriologicznych i serologicznych, badań epidemiologicznych z uwzględnieniem materiału do prac naukowych z dziedziny epidemiologii dróg morskich i chorób tropikalnych.

Literatura: Zdzisław de Teisseyre, Lekarz Portowy w Gdyni. O możliwościach zawleczenia do Polski chorób zakaźnych drogą morską i ośrodkach zapobiegawczych stosowanych w porcie Gdynia, Zdrowie Publiczne 1937, nr 5.

Stacja mieściła się w obrębie portu. Personel stacji składał się z zespołu złożonego z ośmiu pracowników. Przeprowadzali zabiegi z wykorzystaniem cyjanowodoru na statkach oraz na lądzie. Pracownicy wyposażeni byli we wszelki potrzebny sprzęt techniczny, jak maski przeciwgazowe ze specjalnym i pochłaniaczami na cyjanowodór, aparaty tlenowe, ubrania ochronne, apteczkę i instrumentarium pierwszej pomocy niezbędne w wypadkach i zatruciach, sprzęt do gazowania cyjanowodorem itp.

Ten sam zespół przeprowadzał również dezynfekcji statków i pomieszczeń na lądzie przy pomocy aparatów do dezynfekcji paroformalinowej i aparatów do wytwarzania rozpyleń (spray) z grupy krezoli. W osobnym budynku mieści się kamera o pojemności około 50-ciu metrów sześciennych, która jest tak urządzona, że można w niej dokonywać i dezynfekcji cjanowodorowej i dezynfekcji paroformalinowej odzieży, pościeli, mebli i wszelkich przedmiotów użytku. W piwnicach mieszczą się magazyny cyjanowodoru. Stacja posługiwała się przeważnie cyjanowodorem płynnym systemu Gallardi, a sporadycznie używała także preparatu cyklon B. Stacja pracowała pod bezpośrednim kierownictwem i nadzorem lekarza portowego.

Literatura: Zdzisław de Teisseyre, Lekarz Portowy w Gdyni. O możliwościach zawleczenia do Polski chorób zakaźnych drogą morską i ośrodkach zapobiegawczych stosowanych w porcie Gdynia, Zdrowie Publiczne 1937, nr 5.

Zakład wybudowany i urządzony kosztem blisko 2 milionów złotych

Zakład posiadał możliwość dojazdu od strony morza (specjalnie wybudowany pomost i molo), jak też drogą kołową. Całość była położona w parowie, otoczonym częściowo lasem, składała się z trzech budynków: 1) Budynek posiadający urządzenia do oczyszczania i odkażania oraz dezynsekcji ludzi i przedmiotów (odzieży, bielizny itp.). Był podzielony na część tak zwaną „brudną” i „czystą”. Zakład posiadał również pokój fryzjerski, natryski, wanny, kamerę dezynfekcyjną, kotły dezynfekcyjne, pralnie, maglownię. suszarnie itp.; 2) Budynek mieszczący szpital kwarantannowy, obliczony na 80 — 120 łóżek. Pokoje dla chorych mieszczące po 2 — 3 łóżka, 1 przedpokoik z umywalnią i zbiornikiem płynów odkażających dla lekarzy i personelu szpitalnego oraz łazienkę z tuszem i ustęp dla chorych.
Dostęp do każdej separatki z osobna możliwy był wprost z zewnątrz z ominięciem korytarzy i wspólnych klatek schodowych. Urządzenie szpitala było nowoczesne (sala operacyjna, roentgen, kuchnia podzielona na część brudną i czystą, z aparatami do dezynfekcji naczyń itp. W szpitalu pracowało 2 lekarzy; 3) W trzecim, najmniejszym, budynku administracyjnym mieściła się administracja i mieszkania personelu szpitalnego.

Literatura: Zdzisław de Teisseyre, Lekarz Portowy w Gdyni. O możliwościach zawleczenia do Polski chorób zakaźnych drogą morską i ośrodkach zapobiegawczych stosowanych w porcie Gdynia, Zdrowie Publiczne 1937, nr 5.